Vendado de pies (chinu tradicional: 纏足, chinu simplificáu: 缠足, pinyin: chánzú, lliteralmente «pies vendados» o chinu tradicional: 縛腳, "Pies de lotu") yera'l costume d'aplicar una vienda afecha a los pies de les neñes pa prevenir la so crecedera. La práutica posiblemente anicióse ente les baillarines de clase alta de la corte na temprana Dinastía Song, nel sieglu X, pero arrobinóse convirtiéndose nuna práutica común na clase alta y la burguesía. Les clases más baxes nun lo practicaben yá que torgaba a les muyeres trabayar.
El vendado de pies volvióse bien popular al consideralo los homes bien curiosu. Entá güei na ciudá china de Cantón, hai families que s'arguyecen de tener ancestros con “pies de lotu”. Na mesma Cantón, a finales del sieglu XIX, volvióse una práutica común vendar los pies de la mayor de les fíes d'una familia de clase baxa col propósitu de convertila nuna dama. La intención yera que la fía llograra un matrimoniu ventaxosu económicamente y asina faer espolletar a la familia. A les fíes menores non se -yos vendaban los pies pos éstes al crecer yeren destinaes a ser sirvientes doméstiques. Cuando-yos llegaba la edá de casase podíen convertise en concubinas d'homes ricos o esposes d'obreros, llabradores o artesanos. Al nun tener los pies vendados, estes muyeres podíen realizar trabayos pesaos nel campu, ayudar a los sos homes nos sos negocios o encarar les xeres d'ama de casa y crianza de los fíos. Asumíase que les hermanes mayores, convertíes en dames gracies al "pie de lotu", nunca precisaríen trabayar.
Anque dellos reformadores cuestionaron la práutica, nun foi hasta a principios del sieglu XX cuando empezó'l so cayente, en parte pol cambéu de les condiciones sociales y en parte como resultáu de campañes contra'l vendado de pies.,[1] considerándolo una práutica bárbaro y arcaico, pos el vendado de pies provocaba discapacidaes motores pa tola vida na gran mayoría de muyeres a quien-yos fuera practicáu. Aun así el costume persistió nes zones rurales hasta qu'en 1949 foi definitivamente prohibida pol nuevu gobiernu comunista de Mao. Al empecipiase'l sieglu XXI, les poques muyeres con "pie de lotu" que queden en China, son vieyes con importantes problemes de movilidá y precisen curiaos y asistencia continua.[2]